Hepimiz Hint filmlerini biliriz. Mutlaka şarkı vardır, mutlaka hint dansları vardır. Genellikle eğlenceli ve görselliği oldukça yüksek olan filmlerdir. Aamir Khan “Her Çocuk Özeldir" filminde de , gayet keyifli ve eğlenceli bir müzik ile giriş yapıyor ve diyor ki ;

Dünya böyle dönüyor

Hedef seni çağırıyor

Yakala !!!

Dünya neden böyle?

Neden hep hedef peşinde koşulur?

Dünya neden böyle döner?

Şarkının devamında cevaplar arka arkaya geliyor. Zamanın kölesi olduk, sadece var olana ve gerçek dünyaya odaklandık. Var olanın ardında olanları görmek istemiyoruz, hayal etmeye izin vermiyoruz. Hedef kelimesi çevrelemiş durumda hepimizin etrafını. Kendimizi herkes gibi olmak adına değiştirme çabası içindeyiz. Ve sonra şöyle devam ediyor ;

Yüzünü güneşe dön,

Rüzgarı hisset yüzünde,

Sadece gözle, izle, keşfet,

Şimdi yaşa, zamandan ödünç al,

Farklı ol, yukarıdan bak hayata,

Belki de bir kuşun gördüklerini görebilirsin.

Özgür ol,  

Sanki sihirli bir çubuk değiyor ve bir anda kendimizi masal aleminin ortasında buluveriyoruz.

Etrafıma baktığımda, insanları gözlemlediğimde ve  konuşulan konulara kulak kabarttığımda, bulduğum tek bir ortak nokta var. Hayatımız problemlerle dolu, kimimizin para derdi var, kimi sağlığından muzdarip, kimi eşi ile geçinemiyor, kiminin çocuğu derslerinde başarısız, kimisinin annesi ve babası ile problemi var, kimisi patronuna katlanamıyor, ve problemler uzun uzadıya böyle devam ediyor. Aslında ortak noktamız, olmasını istediğimiz şeyden çok, neyin olmadığı ve neden olmadığı üzerine kafa yormamız. Neden, Niye ve Kim soruları yaşam alanımızın büyük bir kısmını kaplıyor. Oysa ki bir soru daha var ve bu soru aslında tüm kapıları açan sihirli anahtarı içinde saklıyor. Nasıl?

Insanlık olarak en büyük sorunlarımızdan biri, sorunumuz olmamız gerektiğini düşünmek. Oysa ki sorunlarımız sayesinde olgunlaşır, kendimizi geliştirme ihtiyacımızı güçlendirir ve ruhumuzu şekillendiririz. Bunları yapar iken de sihirli anahtarımızı kullanırız. Nasıl?. Tek yaptığımız başımızda olan problem çözmeye yönelik nasıl hareket etmemiz, neler yapmamız gerekliliğidir.

İnsan engin bir potansiyel ve bu engin potansiyelinin ne kadarının farkına varır ise, o kadarını ortaya çıkarabilen bir potansiyel.

Potansiyelimi keşif yolculuğumu, içimde saklı yüzlerce odacık olan bir kutuya benzetirim. Potansiyelim, bu odacıklar içinde saklı ve ben başıma gelen her olay, karşıma çıkan her insan ile birlikte bu odacıkların içine giriyorum. Odayı iyice gezip, içinde olanları deneyimledikten sonra  o odacığın anahtarını alma hakkı kazanıyorum.

Kabul odama giriş anahtarını buldum. Bunun için ruhum serbest bıraktım, hayal ettim,zihnimi kağıda boşalttım ve ilhamımı aradım. O ilham beni kabul odamın kapısında karşıladı ve dedi ki ;

Kendini bul,

Kendini keşfet,

Yavaşla,

Görmeye, duymaya, hissetmeye ve dokunmaya izin ver,

Yaşamının tadını al, kokusunu duy,

Burada misafirsin, doğanın misafiri

Kabule geç, akışa bırak kendini,

Mutluluğu bulduğun yerde yaşam amacını bulacaksın...